o wietrze

См. также в других словарях:

• być jak chorągiewka (na dachu [na wietrze]) — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie mieć własnego zdania, zmieniać poglądy w zależności od koniunktury (dla własnej korzyści); być niesłownym, niestałym, łatwo ulegać wpływom z zewnątrz : {{/stl 7}}{{stl 10}}On jak ta chorągiewka na wietrze – raz powie ci… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• powiać — dk Xb, powiaćwieje, powiaćwiej, powiaćwiał powiewać ndk I, powiaćwa, powiaćają, powiaćaj, powiaćał 1. «o wietrze, podmuchu powietrza itp.: wionąć, zawiać, wiejąc przypłynąć» Powiało chłodem, mrozem. Od jeziora powiewa zimny wiatr. Od bagna… …   Słownik języka polskiego

• Edward Stachura — or Sted (born August 18, 1937 in Charvieu Chavagneux, France; died July 24, 1979 in Warsaw, Poland) was a Polish poet, philosopher and prose writer.Stachura was one of the most interesting writers of the Polish postwar generation. Like many… …   Wikipedia

• furczeć — ndk VIIb, furczećczę, furczećczysz, furcz, furczećczał, furczećczeli rzad. furkać ndk I, furczećam, furczećasz, furczećają, furczećaj, furczećał furknąć dk Va, furczećnę, furczećniesz, furczećnij, furczećnął, furczećnęła, furczećnęli 1. «o… …   Słownik języka polskiego

• podwiewać — ndk I, podwiewaćwa, podwiewaćają, podwiewaćał, podwiewaćany rzad. podwiać dk Xb, podwiewaćwieje, podwiewaćwiał, podwiewaćwiany «zwykle o wietrze: wiejąc unosić coś ku górze; zawiewać od spodu» Wiatr podwiewa komuś spódnicę. ◊ Kogoś podwiewa,… …   Słownik języka polskiego

• przewiać — dk Xb, przewiaćwieję, przewiaćwiejesz, przewiaćwiej, przewiaćwiał, przewiaćwiany przewiewać ndk I, przewiaćam, przewiaćasz, przewiaćają, przewiaćaj, przewiaćał, przewiaćany 1. «o wietrze: wiejąc przeniknąć przez coś, przejąć kogoś» Wiatr przewiał …   Słownik języka polskiego

• rozwiać — dk Xb, rozwiaćwieję, rozwiaćwiejesz, rozwiaćwiej, rozwiaćwiał, rozwiaćwiali a. rozwiaćwieli, rozwiaćwiany rozwiewać ndk I, rozwiaćam, rozwiaćasz, rozwiaćają, rozwiaćaj, rozwiaćał, rozwiaćany 1. «wiejąc roznieść, rozrzucić coś w różne miejsca, na… …   Słownik języka polskiego

• wiatr — m IV, D. u, Ms. wietrze; lm M. y 1. «poziomy ruch powietrza powstający wskutek nierównomiernego rozkładu ciśnienia atmosferycznego na powierzchni Ziemi; prąd, strumień powietrza» Wiatr północny. Gwałtowny, porywisty, przejmujący, silny wiatr.… …   Słownik języka polskiego

• zatrzepotać — dk IX, zatrzepotaćoczę (zatrzepotaćocę), zatrzepotaćoczesz (zatrzepotaćocesz), zatrzepotaćocz, zatrzepotaćał 1. «poruszyć czymś szybko, raz po raz, często wywołując tym ruchem szelest, szmer, łopot; zamachać, pomachać» Zatrzepotać chorągiewką.… …   Słownik języka polskiego

• pociągać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, pociągaćam, pociągaća, pociągaćają, pociągaćany {{/stl 8}}– pociągnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, pociągaćnę, pociągaćnie, pociągaćgnij, pociągaćnął, pociągaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przewiewać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przewiewaćam, przewiewaća, przewiewaćają, przewiewaćany {{/stl 8}}– przewiać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIb, przewiewaćwieję, przewiewaćwieje, przewiewaćwiał, przewiewaćwiali || reg. przewiewaćwieli, przewiewaćany… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień